Matematiği daha derin keşfettiğinde yaratıcılığın azalıyor. Ben lise 2 de iken Tübitak lise öğrencileri araştırma projeleri yarışmasına katılıp Türkiye 2.si olmuştum. O zamanlar soyut cebir falan pek bilgim yok ama nasıl heyecanlıyım, proje yaparken kendimden geçiyorum. Bulduğum sonuçlar beni aşırı mutlu ediyor sanki ilk ben bulmuşum gibi.
Lise 2 den sonra bu işlere daha derin çalışmaya başladım. Soyut cebir çalıştım falan derken şuan lise 4 üm ve lise 2 de iken yaptığım şeylerin pek güçlü şeyler olmadığını fark ettim. Daha doğrusu keşfettiğim şeylerin devirli grupların bir kaç sonucu olduğunu fark ettim. Sadece olaya farklı bir açıdan yaklaşınca bana heyecan vermiş.
Yani demek istediğim... Matematik ilk başta bilgisizliğin heyecanını veriyor. Yaş aralığı 15 - 17. Bu heyecanla çok daha yaratıcı olunuyor. Her bulunan sonuca heyecanla bakılıyor, farklı açıdan yaklaşılmaya çalışılıyor.
Yaş 20 ye yaklaşmaya başlayınca, yaptığın şeylerin aslında çok basit şeyler olduğunu, matematiğin çok zor olduğunu anlıyorsun. Bunun verdiği mutsuzluk yaratıcılığı öldürüyor...
Bence...