Sezgisel bir çözüm denemesi:
$m$ boyutta $n$ tane hiperdüzlemden maksimum sayıda parça (buna $f(m,n)$ diyelim) elde edebilmek için, hiperdüzlemlerin kesişim noktalarının (bunlara verteks diyelim) sayısının da maksimum olması gerekir. Bu da her bir vertekste minimum sayıda hiperdüzlemin kesişmesi demektir. Bu minimum sayı $m$ boyut için $m$ hiperdüzlemdir (bunu lineer cebir yardımıyla gösterebiliriz).
Şimdi bir boyut aşağı inelim ve $f(m-1,n)$ değerini bildiğimizi varsayalım. Bu değeri sağlayan bir $m-1$ boyutlu çözümü $\mathbb{R}^m$ içerisine gömelim ve $(m-2)$ boyutlu küçük hiperdüzlemleri büyük uzayın bir ekstra boyutunda paralel olacak şekilde uzatalım ki $(m-1)$ boyutlu hiperdüzlemler haline gelsinler. Elde ettiğimiz paralel hiperdüzlemleri, gömme düzlemini sabit bırakacak şekilde, döndürebilir ve birbirleriyle kesiştirebiliriz. Her vertekste $m$ tanesi kesişecekse en çok $C(n,m)$ tane farklı verteks bulabiliriz. Böylelikle maksimum verteks sayısına ulaşacağız.
İddiam: Böyle elde edilen her verteks için, tabanı gömme düzleminde tepe noktası verteks olan bir tane fazladan hiperprizma parça oluşacağı ve bu yüzden $f(m,n) = f(m-1,n) + C(n,m)$ olduğudur.